Fecr 1:
Kasem olsun sabaha,
Fecr 2:
(Zi’l-Hicce ayından ilk) on geceye,
Fecr 3:
(Yaratılan bütün eşyadan) çifte ve teke,
Fecr 4:
Geçib gittiği zaman geceye ki,
Fecr 5:
Muhakkak bunlarda, akıl sahibi bir kimse için, bir ikna kuvveti vardır (ki inkârcılar azaba uğratılacaklardır).
Fecr 6:
Görmedin mi, Rabbin nasıl (azab) etti (Hûd peygamberin kavmi) Âd’a:
Fecr 7:
O direk gibi (uzun boylu insanlardan ibaret) İrem kavmine?
Fecr 8:
Öyle bir kavim ki, memleketler içinde (boy ve kuvvetçe), onun gibisi yaratılmamıştı.
Fecr 9:
(Nasıl azab etti) vadilerde kayaları oyan (ve böylece şehirler kuran) Semûd’a?
Fecr 10:
Kalabalık ordu sahibi Firavun’a?
Fecr 11:
Bunlar o kimselerdi ki, memleketlerde azgınlık etmişlerdi.
Fecr 12:
Böylece oralarda fesadı çoğaltmışlardı.
Fecr 13:
Onun için rabbin de üzerlerine bir azab kamçısı yağdırıverdi.
Fecr 14:
Şüphesiz ki Rabbin, (kullarının bütün yaptıklarını görüb) gözetleyendir.
Fecr 15:
Fakat insan, (dünya nimetlerini arar gözetir. Onun için) her ne zaman Rabbi, onu, (zenginlik ve genişlikle) imtihan edib de ona ikram eyler, nimetler verirse; o vakit: “- Rabbim bana ikram etti.” der.
Fecr 16:
Amma her ne zaman, onu imtihan edib de rızkını kendisine daraltırsa; o vakit de: “- Rabbim bana ihanet etti.” der.
Fecr 17:
Hayır, (iyilik zenginlikle, ihanet fakirlikle değildir. İyilik ve fenalık, itaat ve isyan iledir). Doğrusu siz, yetime ikram etmezsiniz, (miras hakkını vermezsiniz).
Fecr 18:
Miskini de yedirmeğe birbirinizi teşvik etmezsiniz.
Fecr 19:
Mirası, helâl - haram ayırmaksızın habire yersiniz.
Fecr 20:
Malı da pek çok seversiniz.
Fecr 21:
Hayır, (bunların hiç biri uygun değildir). Ne zaman ki arz, çarpıla çarpıla toz duman edilir,
Fecr 22:
Rabbinin emri gelib melekler saf saf dizilir;
Fecr 23:
Cehennem de o gün getirilib ortaya konur; o gün (kâfir) insan düşünür, fakat o düşünüb (gerçeği) anlamaktan ona ne fayda? (Artık düşünmek ona hiç bir fayda sağlayamaz).
Fecr 24:
(O, şöyle) der: “- Ah, ne olurdu! Keşke ben (ebedî olan ahiret) hayatım için, önceden (fani dünyada) salih ameller yapmış olsaydım.”
Fecr 25:
Artık o gün, Allah’ın ettiği azabı kimse edemez;
Fecr 26:
Ve O’nun vurduğu bağı kimse vuramaz.
Fecr 27:
(Sonra Allah, mümin kimseye şöyle buyurur): “- Ey (imanda sebat gösteren, Allah’ı anmakla huzura kavuşan) itaatkâr nefis!
Fecr 28:
Dön Rabbine, (cennette sana hazırladığı nimetlere); sen O’ndan, (sana verdiklerinden ötürü) razı, O’da senden (imanın sebebiyle) razı olarak...
Fecr 29:
Haydi gir (salih) kullarımın içine;
Fecr 30:
Gir cennetime...
Sistemli Evden Eve Taşımacılık
Wholesale B2B Marketplaces
