Şuarâ Suresi Türkçe Meali

Şuarâ  1: Taa, Sîn, Mîm.

Şuarâ  2: Bunlar o hakikatleri açıklayan kitabın âyetleridir.

Şuarâ  3: (Habîbim) Onlar mü´min olmayacaklar diye aadetâ kendine kıyacaksın!

Şuarâ  4: Eğer dilersek biz onların tepesine gökden bir âyet indiriveririz de ona boyunları eğilekalır.

Şuarâ  5: Kendilerine O çok esirgeyici (Allah) dan (vahy ile) yeni bir öğüd gelmeye dursun, ille bundan yüz çeviricidirler onlar.

Şuarâ  6: Şimdi (kat´î suretde) tekzîb etdiler. (Fakat) istihza edegeldikleri (hakıykatların mühim) haberleri yakında onlara gelecekdir.

Şuarâ  7: Yer (yüzün) e bir bakmadılar mı ki biz orada her güzel çiftden nice nebatlar bitirdik.

Şuarâ  8: Şübhesiz ki bunlardan (Hakkın kemâl-i kudretine) elbet birer, nişane vardır. (Fakat) onların çoğu îman edici değildirler.

Şuarâ  9: Şüphesiz ki senin Rabbin, elbette O, mutlak gaalibdir, çok esirgeyicidir.

Şuarâ  10: (10-11) Hani Rabbin Musâya: «O zaalimler güruhuna, Fir´avnın kavmine git. Haalâ (fenâlıkdan) sakınmayacaklar mı onlar?» diye nida etmişdi.

Şuarâ  11: (10-11) Hani Rabbin Musâya: «O zaalimler güruhuna, Fir´avnın kavmine git. Haalâ (fenâlıkdan) sakınmayacaklar mı onlar?» diye nida etmişdi.

Şuarâ  12: O, dedi ki: «Rabbim, onların beni tekzîb edeceklerinden cidden korkarım».

Şuarâ  13: «Benim de göğsüm daralır, dilim açılmaz. Onun için Hâruuna (Cebrâili) gönder (ona da peygamberlik ver)».

Şuarâ  14: «Hem onların benim aleyhimde bir suç (da´vaları) da var. Bundan dolayı beni öldürmelerinden korkarım».

Şuarâ  15: (Allah) dedi: «Hayır. İkiniz de âyetlerimizle gidin. Şübhesiz ki biz sizinle beraberiz, (her şey´i) işidiciyiz».

Şuarâ  16: (16-17) «Haydi Fir´avna gidin de: — Biz, israil oğullarını beraberimizde yollayasın diye aalemlerin Rabbinin gönderdiği gerçek (iki) peygamberiz» deyin.

Şuarâ  17: (16-17) «Haydi Fir´avna gidin de: — Biz, israil oğullarını beraberimizde yollayasın diye aalemlerin Rabbinin gönderdiği gerçek (iki) peygamberiz» deyin.

Şuarâ  18: (Fir´avn) dedi ki: «Biz seni yeni doğmuş (bir çocuk) ken içimizde büyütmedik mi? Sen ömründen bir hayli seneler bizim aramızda kalmadın mı»?

Şuarâ  19: «O yapdığın fi´li de sen işledin. Sen nankörlerdensin».

Şuarâ  20: (Muusâ) dedi: «Ben bunu o vakit bilmezlerden olarak yapdım».

Şuarâ  21: «Sizden korkunca da hemen içinizden (bırakıb) kaçdım. Nihayet Rabbim bana bir hüküm verdi ve beni peygamberlerden yapdı».

Şuarâ  22: «Bana karşı imtinân etdiğin (başıma kakdığın) o ni´met, Isrâîl oğullarını kendine kul (köle) edindiğin içindi».

Şuarâ  23: Fir´avn dedi ki: «Aalemlerin Rabbi (dediğin) nedir»?

Şuarâ  24: (Muusâ): «Göklerin, yerin ve bunların arasında bulunan şeylerin Rabbidir. Eğer hakıykatı yakıynen bilmiye ehil kimselerseniz (Onun birliğine îman edin)» dedi.

Şuarâ  25: (Fir´avn) etrafında bulunan kimselere dedi ki: «İşitmiyor musunuz»?

Şuarâ  26: (Muusâ sözüne devamla:) «(O) sizin de, evvelki atalarınızın da Rabbidir» dedi.

Şuarâ  27: (Fir´avn) «Her halde size gönderilen (bu) peygamberiniz, dedi, mutlak delidir».

Şuarâ  28: (Muusâ yine devamla) dedi ki: «(O) Meşrıkla mağribin ve ikisi arasında bulunan her şeylerin Rabbidir. Eğer aklınızı kullanırsanız (idrâk edersiniz)».

Şuarâ  29: (Fir´avn): «Andolsun, dedi, eğer benden başka bir Tanrı edinirsen seni muhakkak ve muhakkak zindana girenlerden ederim».

Şuarâ  30: (Muusâ) dedi ki: «Sana apaçık bir şey getirdimse de mi (zindana atacaksın)»?

Şuarâ  31: (Fir´avn): «Doğru söyleyenlerdensen haydi getir onu» dedi.

Şuarâ  32: Bunun üzerine (Muusâ) asaasını bırakıverdi. Birde (ne görsünler) o, apaçık bir ejderha!

Şuarâ  33: Elini de çekib çıkardı. Bir de (ne görsünler) bu, temâşâ edenler için bembeyaz (ve nuur saçan bir el) dir.

Şuarâ  34: (Fir´avn), çevresindeki ileri gelenlere: «Hiç şübhesiz, dedi, bu mutlak çok bilen bir büyücüdür».

Şuarâ  35: «Ki sizi büyüsiyle yerinizden (yurdunuzdan sürüb) çıkarmak diliyor. Şimdi (buna) ne buyurursunuz»?

Şuarâ  36: «Bunu ve kardeşini, dediler, gecikdir (eğle), şehirlere toplayıcılar yolla da»,

Şuarâ  37: Çok bilen her büyücüyü sana getirsin (ler)».

Şuarâ  38: Bu suretle muayyen bir günün belli bir vaktında bütün sihirbazlar bir araya getirildi.

Şuarâ  39: Ve insanlara da: «Siz de toplamalar mısınız?» denildi.

Şuarâ  40: «Umarız ki (bizimkiler) gaalib olurlarsa biz de (kendi) büyücüler (imiz) e uyarız».

Şuarâ  41: Nihayet büyücüler gelince Fir´avna: «Muhakkak üstün gelirsek bize herhalde bir mükâfat var mı?» dediler.

Şuarâ  42: (Fir´avn): «Evet, dedi, hem o takdîrde siz elbet ve elbet (benim) en yakınlar (ım) dan (olacak) sınız».

Şuarâ  43: Muusâ onlara: «Ne atacaksınız (evvelâ) siz atın» dedi.

Şuarâ  44: Onlar da ipleri ve sopalarını atıb «Fir´avnın izzeti hakkı için gaalib olanlar elbet biziz biz!» dediler.

Şuarâ  45: Bunun üzerine Muusâ da asaasını bırakıverdi. Bir de (ne görsünler) o, (büyücüler) in düzer olduklarını yutuyor!

Şuarâ  46: Büyücüler derhal secde ediciler olarak (yere) kapandı (lar).

Şuarâ  47: (47-48) «Aalemlerin Rabbine, Muusâ ile Hâruunun Rabbine îman etdik dediler.

Şuarâ  48: (47-48) «Aalemlerin Rabbine, Muusâ ile Hâruunun Rabbine îman etdik dediler.

Şuarâ  49: (Fir´avn) dedi ki: «Ben size izin vermeden siz ona îman etdiniz ha! Hakıykat size büyüyü öğreten büyüğünüzmüş o! O halde yakında bileceksiniz. Herhalde sizin ellerinizi ve ayaklarınızı çaprazlama kesdireceğim, sizin topunuzu behemehal çarmıha gerdireceğim»!

Şuarâ  50: Dediler: «(Bunda) bize hiçbir zarar yok. Biz şübhesiz ki Rabbimize dönücüleriz».

Şuarâ  51: «Herhalde biz îman edenlerin ilki olduğumuz için Rabbimizin bizim günâhlarımızı yarlığayacağını umarız».

Şuarâ  52: Muusâya: «Kullarımı gece yola çıkar. Çünkü ta´kîb edileceksiniz» diye vahyetdik.

Şuarâ  53: Fir´avn da şehirlere toplayıcılar gönderdi.

Şuarâ  54: «Şübhesiz ki bunlar (Isrâîl oğulları) azar azar birer cemâatdir».

Şuarâ  55: «(Böyle iken) onlar mutlakaa bizi darıltıcıdırlar».

Şuarâ  56: «Biz ise elbet uyanık bir cemâatiz».

Şuarâ  57: (57-58) Bu suretle onları bostanlardan, akar sulardan, hazînelerden ve şerefli makam (lar) dan çıkardık.

Şuarâ  58: (57-58) Bu suretle onları bostanlardan, akar sulardan, hazînelerden ve şerefli makam (lar) dan çıkardık.

Şuarâ  59: İşte (çıkarışımız) böyle oldu ve onlara İsrâîl oğullarını mîrascı kıldık.

Şuarâ  60: Derken (Fir´avncular) güneş doğarken onların arkalarına düşdüler.

Şuarâ  61: Vaktaki artık iki ordu birbirini görmüşdü. Muusânın ashaabı dedi ki: «Muhakkak erişilib yakalandık».

Şuarâ  62: (Muusâ) «Hayır, dedi, şübhesiz ki Rabbim benimle beraberdir. O, beni (selâmet) yol (una) iletecekdir».

Şuarâ  63: Bunun üzerine Muusâya: «Asaanı denize vur» diye vahyetdik. (Vurunca) derhal (deniz) yarıldı, her parça (sı) kocaman dağ gibi oldu.

Şuarâ  64: Ötekileri de buraya yanaşdırdık.

Şuarâ  65: Muusâ ile maiyyetinde bulunan kimseleri topdan kurtardık.

Şuarâ  66: Sonra öbürlerini (suda) boğduk.

Şuarâ  67: Bunda elbette bir ibret vardı. (Fakat) onların çoğu îman etmiş değillerdi.

Şuarâ  68: Şu muhakkak ki senin Rabbin, elbette O, mutlak gaalibdir. (Mü´minleri ise) çok esirgeyicidir.

Şuarâ  69: Onlara İbrâhîme aaid dosdoğru haberi de oku.

Şuarâ  70: Hani o, babasına ve kavmine: «Siz neye tapıyorsunuz?» demişdi.

Şuarâ  71: Dediler: «Putlara tapıyoruz. Onun için bütün gün onlara vakf-ı hizmet etmekde sabit ve dâimiz».

Şuarâ  72: (İbrâhîm): «Siz, dedi, çağırdığınız vakit onlar sizi duyuyorlar mı»?

Şuarâ  73: «Yahud size (taparsanız) bir fâide veya (tapmazsanız) bir zarar yapıyorlar mı»?

Şuarâ  74: Dediler ki: «Hayır, biz babalarımızı böyle bulduk (onlar da) böyle yapıyorlar (dı)».

Şuarâ  75: (75-76) (İbrâhîm): «Şimdi gördünüz mü, dedi, gerek sizin, gerek daha evvelki atalarınızın neye tapmakda olduğunuzu»?

Şuarâ  76: (75-76) (İbrâhîm): «Şimdi gördünüz mü, dedi, gerek sizin, gerek daha evvelki atalarınızın neye tapmakda olduğunuzu»?

Şuarâ  77: «işte onlar benim muhakkak düşmanımdır. Fakat aalemlerin Rabbi böyle değil».

Şuarâ  78: «(O Rabb) ki beni yaratan ve bana doğru yolu gösterendir.

Şuarâ  79: «Bana yediren, bana içiren Odur».

Şuarâ  80: «Hastalandığım zaman bana şifâ veren Odur».

Şuarâ  81: «Beni öldürecek, sonra beni diriltecek olan Odur».

Şuarâ  82: «Ceza gününde kusurlarımı yarlığayacağını umduğum da Odur».

Şuarâ  83: «Rabbim, bana hüküm ihsan et ve beni saalihler (zümresine) kat».

Şuarâ  84: «(Benden) sonrakiler içinde benim için (bir) lisân-ı sıdk ver».

Şuarâ  85: «Beni Naıym cennetinin vârislerinden kıl».

Şuarâ  86: «Babamı da yarlığa. Çünkü o sapıklardandır».

Şuarâ  87: «(Kulların) kabirlerinden kaldırılacakları gün beni rüsvay etme».

Şuarâ  88: «O günde ki ne mal fâide eder, ne de oğullar».

Şuarâ  89: «Meğer ki Allaha (küfr-ü nifakdan) tamamen salim bir kalb ile gelenler ola».

Şuarâ  90: (O günde ki) cennet takva saahiblerine yaklaşdırılmışdır.

Şuarâ  91: Cehennem de azgınlara açılıb gösterilmişdir.

Şuarâ  92: (92-93) Ve anlara: «Allâhı bırakıb da tapdıklarınız nerede? Size yardım ediyorlar mı, yahud kendi başlarına yardımları dokunuyor mu?» denilmişdir.

Şuarâ  93: (92-93) Ve anlara: «Allâhı bırakıb da tapdıklarınız nerede? Size yardım ediyorlar mı, yahud kendi başlarına yardımları dokunuyor mu?» denilmişdir.

Şuarâ  94: (94-95) Artık onlar da, o azgınlar da, İblîs orduları da topdan yüzleri koyun, (cehennemin) içerisine atılmışlardır.

Şuarâ  95: (94-95) Artık onlar da, o azgınlar da, İblîs orduları da topdan yüzleri koyun, (cehennemin) içerisine atılmışlardır.

Şuarâ  96: Orada birbiriyle çekişerek şöyle dediler:

Şuarâ  97: «Allaha andolsun, hakıykat biz apaçık bir sapıklık içinde idik».

Şuarâ  98: «Çünkü sizi aalemlerin Rabbi ile bir seviyyede tutuyorduk».

Şuarâ  99: «Bizi o mücrimlerden başkası sapdırmadı».

Şuarâ  100: Artık bizim için ne şefaatçiler (den bir kimse),

Şuarâ  101: «ne de candan bir dost yok».

Şuarâ  102: «Bizim için hakıykaten bir geri dönüş olsaydı da biz de mü´minlerden olsaydık».

Şuarâ  103: Şübhesiz ki bunda mutlak bir ibret vardır. (Fakat) onların çoğu îman ediciler değildir.

Şuarâ  104: Senin Rabbin, muhakkak ki O, mutlak gaalibdir, çok esirgeyicidir.

Şuarâ  105: Nuuh kavmi gönderilen (peygamber) leri tekzîb etdi.

Şuarâ  106: Hani biraderleri Nuuh onlara: «(Allahdan) korkmaz mısınız?» demişdi,

Şuarâ  107: «Şübhesiz ben size gönderilmiş emîn bir peygamberim».

Şuarâ  108: «Artık Allahdan korkun ve bana itaat edin».

Şuarâ  109: «Ben buna karşı sizden hiçbir ücret istemiyorum. Benim mükâfatım aalemlerin Rabbinden başkasına aaid değildir».

Şuarâ  110: «O halde Allahdan korkun ve bana îtâat edin».

Şuarâ  111: Dediler ki: «Arkana hep bayağı kimseler düşmüşken biz sana îman eder miyiz»?

Şuarâ  112: (Nuuh): «Benim onların neler yapmakda olduklarına bilgim yokdur» dedi.

Şuarâ  113: «Onların hesabı Rabbimden başkasına aaid değildir, eğer ince düşünürseniz... »

Şuarâ  114: «Ve ben o mü´minleri (sizin hatırınız için) tardedici de değilim».

Şuarâ  115: «Ben (gelecek tehlikelerle) apaçık korkutandan başka (bir kimse) de değilim».

Şuarâ  116: Dediler ki: «Ey Nuuh, sen (bu dediğinden) vaz geçmezsen muhakkak ki taşlanmışlardan olacaksın».

Şuarâ  117: (Nuuh): «Rabbim, dedi, hakıykat kavmim beni tekzîb etdi».

Şuarâ  118: «Binâen´aleyh benimle onların arasındaki hükmü Sen ver de beni ve berâberimdeki mü´minleri kurtar».

Şuarâ  119: Bunun üzerine biz onu da, beraberinde olanları da o dolu (yüklü) geminin içinde selâmete erdirdik.

Şuarâ  120: Sonra arkalarından arta kalanları da (suda) boğduk.

Şuarâ  121: Şübhe yok ki bunda mutlak bir ibret vardır. (Fakat) onların çoğu îman ediciler değildir.

Şuarâ  122: Şübhesiz ki senin Rabbin, elbette O, mutlak gaalibdir, çok esirgeyicidir.

Şuarâ  123: Aad (kavmi de kendilerine) gönderilen (peygamber) leri tekzîbetdi.

Şuarâ  124: Hani biraderleri Hûd onlara: «(Allahdan) korkmaz mısınız?» demişdi,

Şuarâ  125: «Şübhesiz, ben size (gönderilmiş) emîn bir peygamberim».

Şuarâ  126: «Artık Allahdan korkun ve bana itaat edin».

Şuarâ  127: «Sizden buna karşı hiçbir ücret istemiyorum. Benim mükâfatım aalemlerin Rabbinden başkasına aaid değildir».

Şuarâ  128: «Siz, her yüksek yerde bir alâmet bina edib eğlenir misiniz»?

Şuarâ  129: «Ebedî kalacağınızı umarak yer altında su mahzenleri edinir misiniz»?

Şuarâ  130: «Tutub yakaladığınız vakit zorbalar gibi yakalar mısınız»?

Şuarâ  131: «Artık Allahdan korkun ve bana itaat edin».

Şuarâ  132: «Size bilib durduğunuz şeylerle (nimetlerle) yardım eden»,

Şuarâ  133: (133-134) «Size davarlar, oğullar», «Bağlar, ırmaklar ihsan eden (Allahdan) korkun».

Şuarâ  134: (133-134) «Size davarlar, oğullar», «Bağlar, ırmaklar ihsan eden (Allahdan) korkun».

Şuarâ  135: «Ben cidden üstünüze (gelecek) büyük bir günün azabından korkuyorum».

Şuarâ  136: Dediler: «Va´z etsen de, yahud va´z edicilerden olmasan da bize göre birdir».

Şuarâ  137: «Bu, evvelkilerin aadetinden başka (bir şey) değildir».

Şuarâ  138: «Biz azaba uğratılacaklar da değiliz».

Şuarâ  139: Hulâsa: Onu yalan saydılar da biz de kendilerini helak etdik. Şübhesiz bunda bir ibret vardır elbet. (Fakat) onların çoğu îman ediciler değildir.

Şuarâ  140: Hakıykat, senin Rabbin, mutlak gaalibdir, çok esirgeyicidir O.

Şuarâ  141: Semud (kavmi de gönderilen) peygamberleri tekzîb etmişdir.

Şuarâ  142: O zamanda ki biraderleri Saalih onlara: «(Allahdan) korkmaz mısınız?» demişdi.

Şuarâ  143: «Şübhesiz ben size (gönderilmiş) emîn bir peygamberim».

Şuarâ  144: «Artık Allahdan korkun ve bana itaat edin».

Şuarâ  145: «Ben buna karşı sizden hiçbir ücret istemiyorum. Benim mükâfatım aalemlerin Rabbinden başkasına aaid değildir».

Şuarâ  146: «Siz burada (ki nimetlerin içinde) emîn emîn bırakılacak mısınız»?

Şuarâ  147: «Bağların, pınarların içinde»,

Şuarâ  148: «Ekinlerin ve tomurcukları nâzik, yumuşak hurma ağaçlarının içinde».

Şuarâ  149: «Dağlardan şımarık şımarık evler yontuyorsunuz».

Şuarâ  150: «Artık Allahdan korkun ve bana itaat edin».

Şuarâ  151: «Müfritlerin emrine boyun eğmeyin».

Şuarâ  152: «Ki onlar yer (yüzün) de fesâd yapar, ıslah etmez kimselerdir».

Şuarâ  153: «Sen, dediler, ancak (hızlı) büyülenmişlerdensin»!

Şuarâ  154: «Sen bizim gibi bir beşerden başkası değilsin. Bununla beraber eğer (peygamberlik da´vaasında) doğruculardan isen haydi bir âyet (mu´cize) getir».

Şuarâ  155: (Saalih) dedi: «İşte bu dişi deve. Su içme hakkı (bir gün) onundur, belli bir günün içme hakkı da sizin».

Şuarâ  156: «Ona bir kötülükle ilişmeyin. Sonra sizi büyük bir günün azâbı yakalar».

Şuarâ  157: Derken onu kesdiler. Fakat peşîman oldular.

Şuarâ  158: Çünkü kendilerini o azâb yakalayıverdi. Şübhesiz bunda mutlak bir âyet (ibret) vardır. Böyle iken onların çoğu îman ediciler değildir.

Şuarâ  159: Hakıykat, senin Rabbin, mutlak gaalibdir, çok esirgeyicidir O.

Şuarâ  160: Luut (kavmi de gönderilen) peygamberleri tekzîb etdi.

Şuarâ  161: Hani biraderleri Luut onlara: «(Allahdan) korkmaz mısınız?» demişdi.

Şuarâ  162: «Şübhesiz ben size (gönderilmiş) emîn bir peygamberim».

Şuarâ  163: «Artık Allahdan korkun ve bana itaat edin».

Şuarâ  164: «Ben buna karşı sizden hiçbir ücret istemiyorum. Benim mükâfatım aalemlerin Rabbinden başkasına aaid değildir».

Şuarâ  165: (165-166) «Siz, Rabbinizin sizin için yaratdığı zevcelerinizi bırakıb da insanların içinden erkeklere mi gidiyorsunuz? Hayır, (siz halâlden harama) tecâvüz eden bir kavmsiniz».

Şuarâ  166: (165-166) «Siz, Rabbinizin sizin için yaratdığı zevcelerinizi bırakıb da insanların içinden erkeklere mi gidiyorsunuz? Hayır, (siz halâlden harama) tecâvüz eden bir kavmsiniz».

Şuarâ  167: Dediler: «Ey Luut, sen (bu davadan) vaz geçmezsen, andolsun, mutlak (memleketimizden koğulub) çıkarılanlardan olacaksın».

Şuarâ  168: (Luut) dedi: «Ben sizin bu yapdığınıza elbette buğz edenlerdenim».

Şuarâ  169: «Ey Rabbim, beni ve ehlimi onların yapageldikleri (bu kötülüğ) ün (azâb) ından kurtar».

Şuarâ  170: Bunun üzerine biz onu ve ehlini kamilen kurtardık.

Şuarâ  171: Geri kalanların içinde yalınız bir koca karı vardı.

Şuarâ  172: Sonra geridekileri (tam bir suretde) helak etdik.

Şuarâ  173: Üstlerine öyle bir yağmur yağdırdık ki. (Bak) inzâr edilenlerin yağmuru ne kötüdür!

Şuarâ  174: Şübhesiz bunda elbette bir ibret vardır. (Fakat) onların çoğu îman ediciler değildir.

Şuarâ  175: Hakıykat, senin Rabbin, mutlak gaalibdir, çok esirgeyicidir O.

Şuarâ  176: Eyke yârânı da (gönderilen) peygamberleri tekzîb etmişdir.

Şuarâ  177: O zamanda ki Şuayb onlara: «(Allahdan) korkmaz mısınız?» demişdi,

Şuarâ  178: «Şübhesiz ben size (gönderilmiş) emîn bir peygamberim».

Şuarâ  179: «Artık Allahdan korkun ve bana itaat edin».

Şuarâ  180: «Ben buna karşı sizden hiçbir ücret istemiyorum. Benim mükâfatım aalemlerin Rabbinden başkasına aaid değil».

Şuarâ  181: Ölçeği tam ölçün. Eksiltenlerden olmayın».

Şuarâ  182: «Doğru terazi ile tartın».

Şuarâ  183: «İnsanların hakkından bir şey´i kısmayın. Yer (yüzün) de fesadcılar olarak bozgunculuk etmeyin».

Şuarâ  184: «(Gerek) sizi, (gerek sizden) evvelki ümmetleri yaratan (Allah) dan korkun».

Şuarâ  185: Dediler: «Sen ancak fazla büyülenmişlerdensin»!

Şuarâ  186: «Sen bizim gibi bir beşerden başkası değilsin. Biz senin muhakkak yalancılardan olduğunu zannediyoruz».

Şuarâ  187: «Eğer doğruculardan isen gökden üstümüze bir parça düşür».

Şuarâ  188: (Şuayb) dedi: «Ne yapıyorsanız Rabbim daha iyi bilicidir».

Şuarâ  189: Hulâsa: Onu tekzîb etdiler de kendilerini o gölge gününün azâbı yakalayıverdi. Hakıykat bu, o günün büyük azâbı idi.

Şuarâ  190: Şübhesiz bunda mutlak bir âyet vardır. (Fakat) onların çoğu îman ediciler değildir.

Şuarâ  191: Hakıykat, senin Rabbin mutlak gaalibdir, çok esirgeyicidir O.

Şuarâ  192: O (Kur´an) muhakkak ve muhakkak aalemlerin Rabbi (canibinden) indirilmedir.

Şuarâ  193: (193-194-195) Onu Ruuh-ul Emîn, inzâr edicilerden olasın diye, senin kalbine ma´nâsı açık Arabca bir dil ile indirmişdir.

Şuarâ  194: (193-194-195) Onu Ruuh-ul Emîn, inzâr edicilerden olasın diye, senin kalbine ma´nâsı açık Arabca bir dil ile indirmişdir.

Şuarâ  195: (193-194-195) Onu Ruuh-ul Emîn, inzâr edicilerden olasın diye, senin kalbine ma´nâsı açık Arabca bir dil ile indirmişdir.

Şuarâ  196: Şübhe yok ki o (Kur´an) daha evvelkilerin kitablarında da vardır.

Şuarâ  197: İsrâîl oğulları bilginlerinin bunu bilmesi de onlar için bir âyet (bir delîl) değil miydi?

Şuarâ  198: Biz onu Arabca bilmeyenlerden birine indirseydik de,

Şuarâ  199: onlara karşı bunu okusaydı yîne buna îman edici kimseler değillerdi onlar.

Şuarâ  200: Biz (küfrü) o günahkârların kalbine Öyle bir sokduk ki,

Şuarâ  201: o pek çetin azâbı görecekleri (âna) kadar onlar (kaabil değil) bu (Kur´ana) inanmazlar.

Şuarâ  202: İşte bu (azab) onlara, kendileri de farkında olmayarak, ansızın gelecekdir.

Şuarâ  203: (Gelecekdir de «Acaba) bize bir mühlet verilir mî?» diyeceklerdir.

Şuarâ  204: Onlar haalâ azabımızı çabuklatdırmak mı istiyorlar?

Şuarâ  205: (205-206-207) Şimdi sen bana haber ver: Biz onları senelerce yaşatıb fâidelendirsek de sonra kendilerine tehdîd olunageldikleri (azâb gelib) çatıverse o yaşayıb fâidelenmiş oldukları (yıllar) kendilerini kurtarabilir mi?

Şuarâ  206: (205-206-207) Şimdi sen bana haber ver: Biz onları senelerce yaşatıb fâidelendirsek de sonra kendilerine tehdîd olunageldikleri (azâb gelib) çatıverse o yaşayıb fâidelenmiş oldukları (yıllar) kendilerini kurtarabilir mi?

Şuarâ  207: (205-206-207) Şimdi sen bana haber ver: Biz onları senelerce yaşatıb fâidelendirsek de sonra kendilerine tehdîd olunageldikleri (azâb gelib) çatıverse o yaşayıb fâidelenmiş oldukları (yıllar) kendilerini kurtarabilir mi?

Şuarâ  208: (208-209) Biz hiçbir memleketi, ona (halkına) öğüd vermek üzere inzâr edici (peygamber) ler (göndermiş) olmadıkça helak etmedik. Biz zulmedenler değiliz.

Şuarâ  209: (208-209) Biz hiçbir memleketi, ona (halkına) öğüd vermek üzere inzâr edici (peygamber) ler (göndermiş) olmadıkça helak etmedik. Biz zulmedenler değiliz.

Şuarâ  210: Onu (Kur´ânı) şeytanlar indirmedi.

Şuarâ  211: Bu, onlara hem yakışmaz, hem onlar (buna esasen) güc yetiremezler.

Şuarâ  212: Şübhe yok ki onlar (meleklerin sözünü) işitmekden kat´î surerde azledilmişlerdir.

Şuarâ  213: Sakın Allah ile beraber diğer bir Tanrı daha çağırma. (Sonra) azâblandırılanlardan olursun.

Şuarâ  214: Sen (ilkin) en yakın hısımlarını inzâr et.

Şuarâ  215: Mü´minlerden sana tâbi´ olanlara kanadını indir.

Şuarâ  216: Bunun üzerine eğer sana isyan ederlerse de ki: «Ben sizin yapageldiklerinizden hakikaten uzağım».

Şuarâ  217: Sen O mutlak gaalib, O çok esirgeyici (Allaha) güvenib dayan.

Şuarâ  218: (218-219) (Öyle mutlak gaalib, öyle çok esirgeyici) ki O, (namaza) kıyam etdiğin vakit seni ve secde edenler içinde dolaşmanı (dâima) görendir.

Şuarâ  219: (218-219) (Öyle mutlak gaalib, öyle çok esirgeyici) ki O, (namaza) kıyam etdiğin vakit seni ve secde edenler içinde dolaşmanı (dâima) görendir.

Şuarâ  220: Çünkü hakkıyle işiden, hakkıyle bilen bizzat Odur.

Şuarâ  221: (Ey müşrikler) şeytanların kimlerin üzerine indiğini size haber vereyim mi ben?

Şuarâ  222: Onlar her günahkâr yalancının tepesine iner (ler).

Şuarâ  223: Onlar dır ki (şeytanlara) kulak verirler ve onların çoğu yalancıdırlar.

Şuarâ  224: Şâirler (e gelince), onlara da sapıklar uyarlar.

Şuarâ  225: (225-226) Onların her vâdîde hakıykaten ifrata (mübalağaya) düşegeldiklerini ve hakıykaten yapmayacakları şeyleri söyler (insanlar) olduklarını görmedin mi?

Şuarâ  226: (225-226) Onların her vâdîde hakıykaten ifrata (mübalağaya) düşegeldiklerini ve hakıykaten yapmayacakları şeyleri söyler (insanlar) olduklarını görmedin mi?

Şuarâ  227: Ancak îman edib de iyi iyi amel (ve hareket) de bulunanlar, Allâhı çok zikredenler ve zulme uğratıldıklarından sonra öçlerini alanlar böyle değildir. O zulmedenler yakında hangi inkılâb ile sarsılacaklarını bileceklerdir.